In haar eerste fictie langspeelfilm onderzoekt regisseur Rand Abou-Fakher (zij/haar) of we kunnen vergeven zolang onze pijn niet wordt erkend. We zijn geneigd terug te gaan naar de plaats waar onze onschuld en vertrouwen werden geschonden, op zoek naar erkenning en verloren liefde. Is dit de juiste manier om te genezen, of berokkent het net nog meer schade? Door hele scènes in een enkel shot te filmen, en door haar acteurs maar geleidelijk aan meer info over het scenario te geven, laat Abou-Fakher de grens tussen fictie en realiteit soms (on)aangenaam vervagen. 

BIO
Rand Abou-Fakher (1995, SYR) behaalde haar diploma als fluitist aan het Syrisch Conservatorium en in Brussel verbreedde haar praktijk zich van muziek naar audiovisuele kunsten. Vandaag werkt ze als regisseur, theateracteur, producer, (kunst)projectmanager en programmator. Haar kortfilms Braided love (2018) en So we live (2020) waren te zien op festivals en in musea wereldwijd. Daarbij won SO WE LIVE meermaals een Oscar Qualifying Award.