Portishead is - samen met het eveneens uit Bristol afkomstige Massive Attack en Tricky - de grondlegger van Trip Hop, een elektronische muziekstijl die begin jaren ’90 elementen uit dance, hiphop, reggae, jazz en ambient samenvoegt tot de ideale soundtrack voor zeitgeist in het fin de siècle. Vertraagde hiphop-beats, filmische arrangementen en bijna hijgerige dan wel etherische vocalen gaan in de mix met digitale sampling, breakbeats en het geluid van een krakende naald over een grauwe vinylplaat.

De liveregistratie van het optreden dat Portishead in 1998 gaf in het Roseland theater in New York en het gelijknamige album worden terecht geroemd. Geen gigantische lichtshow of opvallende mise-en-scène, maar een no-nonsense aanpak waarbij Geoff Barrows, Adrian Utley, Andy Smith en zangeres Beth Gibbons gewoon hun ding doen op het podium (ware het niet dat ze dat podium delen met een 30-koppig symfonisch orkest). Het orkest geeft een extra, adembenemende dimensie aan de sterke playlist samengesteld uit nummers van hun twee eerste albums, Dummy en Portishead. De camera die majestueus over de groep en het publiek zweeft, versterkt de magie. Deze hele setting maakt van nummers als All Mine of Glory Box tijdloze én melancholische klassiekers.