In Spindle gaat de archetypische wever — een spin — in gesprek met artificiële intelligentie. Ze praten over de geschiedenis en de toekomst van technologie, over het belang van mysterie versus informatie en over de vergeten geschiedenis van de textielindustrie en daarmee over het werk van vrouwen. Ponskaarten die tijdens de industrialisatie het weven moesten effectiviseren, vormden de inspiratie en basis voor de vroegste programmeerbare computers. Een weefsel is net zo goed een drager van nulletjes en eentjes en zo is weven in principe de eerste binaire technologie.

Zoals in eerder werk gebruikt Oona Libens zowel verouderde als hedendaagse projectietechnieken, schaduw- en lichteffecten om een efemeer, tactiel en soms haperend universum te creëren. Voor deze voorstelling werkte ze samen met muzikanten Jürgen De Blonde en Vica Pacheco.

75 min
in het Engels

Oona Libens (°1987) is een Belgisch-Zweedse kunstenaar wiens werk zweeft tussen beeldend en performatief. Veelal gebruikt ze analoge projectietechnieken die live gemanipuleerd worden. Door middel van schaduwspel en andere lichteffecten creëert ze een primitief, aan objecttheater grenzend universum, een analoge virtual reality. Haar voorstellingen Celeste, Nausea, Soma en What is Time? behandelden respectievelijk het heelal, de zee, het menselijk lichaam en de tijd. Daarnaast heeft Oona Libens er een aantal samenwerkingen op zitten, o.a met de band Razen waarmee ze in 2019 Het Moederkoren maakte, een muzikale voorstelling vertrekkend vanuit middeleeuwse hallucinaties. Libens studeerde in 2012 af in de richting multimediale vormgeving aan het KASK in Gent.

https://oonalibens.com