In The Lost Dreams van Naoki Hayakawa volgen we de Japanse art director Naoki Hayakawa, die zijn beroepsleven wijdt aan de reclamebusiness in Tokio. Via interviews vernemen we dat Naoki vaak 12 tot 16u per dag werkt, ook in het weekend. De immense werkdruk zorgt ervoor dat hij een toestand ontwikkelde tussen slapen en waken, waar hij vreemde en prachtige dromen droomt. 

Deze dromen worden in de film geënsceneerd, waardoor een fascinerende mix ontstaat tussen realiteit en fantasie. Wanneer hij zijn bazen vertelt over zijn toestand, raden ze hem aan om zijn dromen te exploiteren en de ideeën die hij krijgt terwijl hij droomt, te gebruiken.

The Lost Dreams van Naoki Hayakawa - geïnspireerd door zowel surrealistische films als experimentele films uit de jaren ’60 en ’70 - werpt een blik op post-fordistische arbeidsomstandigheden: wat betekenen de eisen aan werknemers voor hun familie en genderstructuren, welke impact ze hebben op de persoonlijke psyche?