De beeldtaal van islamistische wervingsvideo’s beantwoordt aan een esthetiek die in Europa opgegroeide jongeren aanspreekt, terwijl de inhoud schokkend is. Aan de hand van materiaal dat de Duitse veiligheidsdienst wist te bemachtigen, onderzoekt Mroué wat de video’s onthullen over de makers ervan of wat voor aantrekkingskracht ervan uitgaat om jongeren te winnen voor islamistische propaganda.

Mroué stelt niet alleen vragen bij de door Islamisten gehanteerde onderliggende strategieën en methodes, maar ook bij de manier waarmee de samenleving omgaat met propaganda.