Minder politiek dan de Britse en minder intellectueel dan de New Yorkse punkvoorgangers, wentelt deze LA-variant zich in agressie en gewelddadig nihilisme. De rauwe footage van de concerten van zeven verschillende bands (de ene al wat memorabeler dan de andere) wordt afgewisseld met interviews van bandleden, managers en pogo-ende fans.
Het resultaat is een onverbloemd en niet-moraliserend portret van een vaak intolerante, racistische en homofobe subcultuur, gedrenkt in extreme wanhoop. De live optredens van X, Black Flag, de Circle Jerks, de Germs en Fear zinderen meer dan dertig jaar na datum nog altijd na.