De film opent op een wilde mensenzee tijdens een nachtelijke gebedswake van de Jerichokerk in Swaziland. In hun zoektocht naar transcendentie dansen de gelovigen zich in een extase. Hun grommende, onverstaanbare klanken zijn een teken van Gods aanwezigheid. De Xhosa healers of ‘Sangoma’ van Zuid-Afrika daarentegen vertrouwen op een hallucinogene wortel om levendige dromen op te wekken. Deze vormen het spirituele frame van waaruit ze de magie van hun voorouders kunnen beoefenen. In een intimistische sequens vertelt een jonge aspirant ‘Sangoma’ met zachte stem over haar familie en haar voorouders, en over de plaatsen die ze bezocht in haar droom.

Het verlangen naar een bovenzinnelijk zijn, wordt door Ben Russell (US) verbeeldt in de roodgefilterde, psychedelische beelden van zebra’s en giraffen. Ze bewegen zich als in een grenzeloos gebied op de rand van het bewustzijn.