Deze geluidsdans schippert tussen de sonische en de visuele wereld. Het benadert dans als een bekwaamheid en als materiaal om onzichtbare landschappen te creëren: landschappen om in te wonen, in te werken en voor te zorgen. Geluid wordt hier een ander soort bewustzijn waarvan we kunnen leren als we er tijd in spenderen en ernaar luisteren.

Landschappen maken door noties van vage, vloeibare en inclusieve ruimtes te verbeelden, zodat we langer ongegrond en ongekend kunnen blijven. Willen versmelten met de ruimte om meer te worden. Meer van dat waarvan we niet weten hoe we erover moeten denken. Niet het mogelijke maar het potentiële. Altijd in wording...